Verkoudheid. Bah.
Ik haal er mijn neus voor op.
Nee, serieus. Loop al drie weken met een verstopte neus. Verdraaid irritant.
Afgelopen donderdag begint zoonlief ook. Droge neus, kriebel, korstjes, pijnlijk. Het is een bijna-puber, dus afblijven? Ho maar.
Erg charmant ziet het er in ieder geval niet uit. Zijn moeder stelt voor naar de huisarts te gaan op vrijdagochtend. Ik vind het prima. Of ik nou met hem naar school of naar de huisarts fiets, maakt dan ook niks uit.
Vijf minuten later stuurt ze me een link naar een zelfhulp-pagina.
"Zullen we het van het weekend dan eerst even proberen met neusspray?"
Wel ja joh, kan ook. Insmeren kan hier ook en extra laten drinken kan sowieso geen kwaad.
Dus zo gezegd, zo gedaan. Hij is bij ons dit weekend. Drinkt zich een klotsende waterbuik en loopt drie keer per dag met een klodder vaseline in zijn neus rond. Het resultaat is wisselvallig. Het ene moment ziet zijn neus er echt ranzig uit, dan weer beter. Vooral als hij het korstje weg krabt, komt er mooie huid onder uit.
"Als hij er nou eens van af zou blijven, kan het tenminste goed genezen."
Aldus mijn vrouw, en zo denk ik er precies over. Maar ja, bijna-pubers...
Zo sukkelen we het weekend door. Zondagavond gaat hij terug naar zijn moeder.
En dan komt het.
"Ik snap niet dat je zegt dat het beter is geworden? Het is duidelijk erger!"
Wacht, wat?
Inmiddels lijkt meneer zijn neus dik en ontstoken. En ja, op de foto die ze stuurt lijkt dat inderdaad zo te zijn. Maar echt, vanmiddag was dat dus niet zo. En vanmorgen ook niet. En gisteravond ook niet.
Ik zucht een keer diep en app nog maar een keer terug hoe het weekend is gegaan. Bottom line: onder dat korstje ziet het er prima uit. Maar we kunnen morgenvroeg wel gewoon naar de huisarts hoor.
Uiteindelijk blijkt het om krentenbaard te gaan. Wist je dat dat ook in de neus kan zitten? Ik niet, altijd gedacht dat het rondom de mond zat.
Eerste advies: "Probeer te voorkomen dat uw kind de plekjes aanraakt of eraan krabt." Nou, daar zijn we dus het hele weekend mee bezig geweest. Maar als het jeukt, krab je. Doe je zelf ook, toch?
Advies twee: "Zorg dat uw kind regelmatig de handen wast met gewone zeep. Droog de handen goed af." Als zijn hoofd niet vast zou zitten, zou hij zijn kont nog vergeten. Gentle reminders over het handenwassen voor en na het eten zijn dus standaard procedure.
Advies drie: "Houd de nagels schoon en kort." Die bijt hij sowieso al af. Check.
Nou, de top drie hebben we al afgevinkt, dan komt de rest ook wel goed.
En toch... Toch krijg ik de schuld. Want ik had in moeten grijpen. Naar de huisartsenpost moeten gaan. Ik heb dat niet gedaan. Dus ik heb slecht gezorgd.
Krom eigenlijk hè?
Wat ik wel heb gedaan, is mijn ex niet gestoord op haar weekendje weg, omdat ze zo vaak klaagt over een tekort aan rust. Ik heb gedaan wat er als advies stond bij een droge neus en drie keer per dag in de gaten gehouden of het niet de neusspuigaten uit liep. Ik heb overlegd met mijn vrouw, zelf ook moeder van twee kinderen en pedagogisch professional, en samen besloten dat het goed ging. Of, in ieder geval, niet slechter.
Het einde van het liedje is dus duidelijk. We verschillen van mening.
En zo zie je maar weer, je kunt het (in de ogen van een ex) zelden goed doen. Lang leve de scheiding.