Heel beroemd en semi-beroemd Nederland is afgelopen weekend ontploft. Want oei oei, dat is toch wel een lading grensoverschrijdend gedrag dat er in Hilversum aan het licht is gekomen.
Dat kan natuurlijk niet. Hier in huis is dat ook not done. Zodra iemand zich uit gaat kleden, maakt een ander dat-ie weg komt. Je klopt op een dichte badkamerdeur. Je blijft van elkaar af, óók tijdens het stoeien.
Kietelen in de zij: oké (tenzij er nee gezegd wordt)
Een pets tegen de billen: nee.
Ik ben daar alert op. Vroeger veel minder, want 2 jongens dus who cares. Maar sinds de kleinste er is en dat een meisje bleek te zijn, kijk ik daar anders tegenaan. Om twee redenen.
En vooral als je dan het soort verhalen in de krant leest en hoort van het kaliber de Voice. Sneu voor de deelnemers dat sommigen zich niet sterk genoeg hebben gevoeld om nee te zeggen. Verschrikkelijk van de BN'ers dat ze niet doorhadden dat er een grens overschreden werd. Of erger nog: dat wél wisten en dan tóch doen.
Ergens is het ook wel lastig hoor, die grenzen. Kijk, sommige dingen zijn natuurlijk zo klaar als een klontje. Maar andere...
Zo let ik altijd op mijn collega's. Dat hoort er bij als teamleider. Nou ja, vroeger dan. Want ten eerste ben ik geen teamleider meer en ten tweede heb ik al 2 jaar geen collega meer gezien. Maar goed, doet er niet toe.
Als een mannelijke collega een blouse aanheeft in een kleur die hem goed staat, vind ik dat ik hem dat mag zeggen. "Joh, die blouse staat je goed."
Maar, als ik datzelfde tegen een vrouwelijke collega zeg, kan dat verkeerd opgevat worden en ga ik in de ogen van mijn manager een grens over.
En bij die man dan? Tja... dan kan je dus beter maar gewoon helemaal je mond dicht houden.
"Ze zijn je collega's, complimenten mag je geven over hun werkhouding, niet over wat ze aanhebben."
Ik vind dat lastig. Want als ik met mijn dochter over straat loop, bekijkt ze alles en iedereen om zich heen én geeft commentaar. Wat een schattig hondje, dat mag dus. Maar die mevrouw heeft een mooie jas aan dan weer niet.
Dat geloof ik niet. Weiger dat te geloven zelfs.
Ik vind dat je best complimenten mag maken. Of dat nou tegen je baas of collega, een bekende of wildvreemde is. Leuke jas, mooie schoenen, blouse staat je goed, wat zit je haar leuk. Dat moet toch gewoon kunnen?
Dan is er natuurlijk ook nog de manier van zeggen. Die blouse staat je leuk komt al heel anders over dan wat heb je lekkere tieten in die blouse. Of mooie broek! Nieuw? heel anders dan goeie kont!
Ergens zit er dus de grens. Persoonlijk zie ik die richting het lichamelijke. Want een blouse als onderdeel van het geheel is iets heel anders dan inzoomen op de rondingen die er onder zitten. Hetzelfde voor een broek.
Als je niet weet hoe je zo'n grens moet bewaken, dan moet je vast en zeker je mond houden. Laat iemand anders dan maar de complimenten uitdelen.
Al denk ik als een vrouw een andere vrouw complimenteert met haar lekkere kont dat wel geaccepteerd wordt, maar als een man dat zegt niet. Want dan kan het verkeerd opgevat worden. Maar, mag een lesbische vrouw het dan ook niet tegen een vrouw zeggen, want dan zou er meer achter kunnen zitten? Ook als die vrouw helemaal geen interesse heeft in die andere haar kont?
Victor Brand introduceert collega Quirine in een aflevering van Je huis op orde als "de vrouw die slaapt met een stofdoek onder haar kussen." Vervolgens begroet hij haar met "goedemorgen schoonheid".
Die schoonheid komt natuurlijk van het schoonmaken (dat schijnt ze veel en goed te doen), maar kan ook direct opgevat worden als een opmerking over haar lichamelijke uiterlijk. Is dat dan grensoverschrijdend?
Ik weet het ook allemaal niet hoor. Ik probeer ook maar gewoon een vriendelijk en sociaal mens te zijn. En dat dan ook over te brengen op mijn kinderen op zo'n manier, zodat ze
En, misschien nog wel belangrijker voor dat laatste punt: je hand op te steken en durven 'stop' te zeggen als je ziet dat iemand anders het zelf niet durft.
Want dan ben je niet alleen een geweldige man of vrouw, dan ben je ook nog eens een regelrechte held.
Jan 19, 2022
S Kruter
Een goede overdenking geschreven!