Bonuspapa Mar 1, 2017

Onze gezinssamenstelling is verwarrend. Tenminste, dat zeg ik nou wel... Eigenlijk is die heel simpel.

vrouw 1 + man 1 = kind 1

vrouw 2 + man 2 = kind 2

Oke, tot zo ver alles helder? Nu komt het.

vrouw 1 + man 2 = kind 3

Goh, eigenlijk is dat nog logisch ook. Want zelfs bij rekenen op de basisschool leren we dat een plus twee, drie is. Wat is dan het verwarrende?

Nou, kind 1 een kind 3 zeggen tegen dezelfde mama, mama. Kind 2 doet dat dus niet, want die heeft een andere mama.

Hetzelfde geldt voor kind 2 en kind 3, die zeggen tegen dezelfde papa, papa. Maar kind 1 dus niet.

En hier komt het probleem. Want kind 1 en kind 3 wonen bij ons. Maar kind 1 mag tegen mij geen papa zeggen. Kind 2 is maar om het weekend bij ons, maar mag dat wel. En als kind 3 kan praten, mag zij dat ook.

Kind 1 wist in eerste instantie niet hoe hij dit kon verwoorden. Dit uitte hij wat cru.

"Mama, ik mis papa. Wanneer ga jij scheiden?"

Oh. Dus...

Zelfs met het betere Sherlock Holmes-werk komen we nergens. Andere invalshoek, andere vragen, man 1 ingeschakeld, niets mag er baten. Scheiden blijft de enige oplossing.

Vrouw 1 laat het een dag rusten en probeert het op een koude wandeltocht van een vriendje naar huis nog eens. Want alles leuk en aardig, maar scheiden zit er toch echt niet meer in. En dan kwam de aap uit de mouw.

Het gaat er namelijk niet zozeer om dat hij de papa (man 1 dus) mist, hij mist een papa. Want als we straks met zijn vijven compleet zijn, is hij het enige kindje wat tegen mij geen papa mag zeggen.

Dat terwijl hij mij toch eigenlijk wel een beetje als een papa ziet, want ik doe zo veel voor en met hem en zorg ook goed voor hem.

De volwassenen kunnen dit relativeren. Uitleggen. Hij voelt zich dan een soortement van eenzaam, buitengesloten. Verklaarbaar dus. Maar voor een kind is dat moeilijker. Dus ik word gewaarschuwd met een appje. "Je krijgt straks een vraag als je thuiskomt."

Nog voor ik goed en wel binnen ben, de handschoenen nog half aan mijn vingers bungelen en de koude lucht met me mee naar binnen waait, staat kind 1 enthousiast voor mijn neus te springen.

"Mag ik jou ook papa noemen?"

Slik <3